Nga: Muhamet HAMITI
• Enver Maloku (1954-1999), gazetar i kulturës për një dekadë, publicisti kryesor politik në vitet e nëntëdhjeta, u vra në Prishtinë më 11 janar 1999, në vitin e tmerrit e mrekullisë për shqiptarët e Kosovës. Deri në ditën e kobshme, ditën e sotme para 17 vjetësh, kam punuar tetë vjet me Enverin në Qendrën për Informim të Kosovës (QIK), themelatën që njohu botën me fatet e njerëzve e të një populli të tërë në luftë për ekzistencë vetanake e kolektive, për jetë, liri e pavarësi. Si bashkëpunëtor i ngushtë i Presidentit Ibrahim Rugova e drejtues i QIK-ut, me shkrimet e veta Enver Maloku afirmoi idenë për Kosovën shtet më vete, që u bë frymë e veprim duke fituar përkrahje të gjerë popullore, ndërsa ende gjallonin te ne rrymat komuniste jugosllave e marksist-leniniste shqiptare. Si vetë Rugova, udhëheqësi shpirtëror e politik i luftës për çlirim, demokraci e pavarësi të Kosovës, Enver Maloku ndoqi me ngulm rrugën pragmatike të pavarësimit duke bërë për vete mendjen dhe zemrën e njeriut shqiptar të Kosovës, duke i mbjellë këtij besimin në projektin e vështirë të shtetndërtimit në kohën e okupimit të egër serb.
Mallkim për jetën e tij të shkurtër u bënë besimi, guximi dhe fuqia e tij e argumentit, e cila shqiptohet sidomos te shkrimet e vitit 1998, të kohës së polarizimeve të mëdha ideologjike e politike në vlugun e luftës së Kosovës, që gjenden të botuara te libri Gjuha e stuhisë (2002), me një parathënie timen. U vra në atentatin e dytë, në janar të vitit 1999, pasi që i kishte shpëtuar të parit, në korrik të vitit 1998. Këta gjashtë muajt e fundit të jetës së tij, që ishin kronikë e vdekjes së tij të paralajmëruar, Enveri na ka lënë testamentin e vet. Kështu profetizoi ai vitin e lirisë 1999 në shkrimin e mbramë të vitit 1998 („Viti i luftës 1998 dhe viti i lirisë 1999“): „Nga viti i luftës 1998, të shpresojmë se po kalojmë në vitin e lirisë 1999. Të gjallët le të jenë të lumtur se janë gjallë, pavarësisht prej dhembjes, pikëllimit e trishtimit… Le të gëzojnë dhe festojnë të gjallët që i pret një vit shumë i vështirë, viti i luftës dhe i lirisë. Gëzuar Vitin e Ri 1999, Vitin e lirisë“. Ata që e kishin prerë mendjen t’ia merrnin jetën e ta parandalonin lirinë e Kosovës e vranë me breshëri plumbash para syve të familjes së tij. Por, profecia e tij u përmbush, siç përmbushet një profeci antike: pashmangshëm.
Enver Maloku ka lënë trashëgiminë e vet të shkrimtarisë politike, atë lloj shkrimi analitik, kritik, argumentues, sublimues dhe orientues që na mungon sot, por edhe punën e madhe që ka bërë institucioni që ka drejtuar ai, Qendra për Informim e Kosovës (QIK) – portali www.kosova.com – që është lënë pas dore. Enver Maloku i mungon familjes së vet, miqve, Kosovës. Kujtimi më i mirë për të sot është kujdesi për trashëgiminë e tij, duke përfshirë ringritjen e QIK-ut.